ODA DO... MOJEJ MIŁOŚCI

„Wymyśliłem cię skrycie pośród gór wysokich
I samotnych spacerów przy słońca zachodzie.
W pogodzie i smutku, eksplozji radości
I łzach niepohamowanych dni wieńczących wiele"
(...)

Bardzo podniosłe wyznanie EL pragnienia idealnej miłości.
To wielka tęsknota za spełnieniem jego życiowego celu, jakim jest przeżywanie uczucia, które wyniesie go na wyżyny bliskości i jedności z drugą osobą, co tym samym pozwoli mu na doświadczenie i wypełnienie najwyższej formy człowieczeństwa.
Myślenie o tym i dążenie do tego wypełnia EL cały czas, każdą, najmniejszą nawet chwilę jego egzystencji i w zasadzie każdy moment jego życia, niezależnie od nastroju, miejsca i sytuacji.
W pewnym sensie EL uświadamia sobie, że swego rodzaju abstrakcyjny, wyidealizowany obraz miłości, której pragnie i do której tęskni, jest jedynym nad jakim do tej pory jest w stanie zapanować, pielęgnować go i utrzymać.
Zaczyna rozumieć, że prawdziwa, wyśniona przez niego miłość, może istnieć tylko w jego marzeniach i pozostanie dla niego na zawsze jedynie naprawdę niedostępnym i ostatecznie nigdy nieosiągalnym wyobrażeniem.
Jego emocjonalna niedojrzałość może doprowadzić do sytuacji, że nie będzie potrafił przeżyć prawdziwego uczucia, a jedyne co mu pozostanie, to życie z pewną złudną wizją takiej miłości, która może stać się... najbardziej dojrzałą jej formą jaką będzie w stanie przeżywać.
eLKa

Spodobało Ci się?

Zamów tomik poezji „Drżenia niedojrzałości" w formie elektronicznej lub drukowanej.

 

Przejdź na stronę sklepu