Suplement

Wiersz jest moją interpretacją
TWO SUNS IN THE SUNSET z płyty
THE FINAL CUT grupy PINK FLOYD

„W moim lusterku wstecznym
Leniwie się słońce dopala,
Wsiąkając w nitkę asfaltu
Tonie za mostem w oddali" (...)

Szum fal, czy pisk? Coś dzwoni w uszach.
I nie jest to cisza, lecz także nie hałas.
To coś, to nic. A jednak wciąż słyszę.
Niejasne, nieważne i ważne zarazem

Nauczyli cię o Polsce małych prawd i wielkich słów,
Omamili frazesami, nienawistnych blagą snów.
I kazali nie pamiętać jakie są marzenia twe,
Byś bezwolny, jak helota, łatwo dał prowadzić się

To taka krótka historia
O pewnym intymnym spotkaniu,
Które nie doszło do skutku
Z powodu... absencji Pani

Jak kamyk rzucony w bezkresne głębiny
Zostałem na świat ten przypadkiem spłodzony
I błądząc w bezsensie i braku przyczyny
Istnienia – istnieję, bo nie mam wyboru

You've dived so deeply into your new world.
Full of love, hope, joy and pride.
You were dreaming of everyday,
Counting minutes passing by

Nagle ruiną tylko staje się świat
Latami przeze mnie wytrwale tworzony,
Po rannych marzeniach zanika już ślad
W otwartych dłoniach piasku strumieniem rzeźbiony

Z oddali słychać dźwięk gitary
I głos niosący ciepłe słowa
Splecione razem z obłokami
Nadziei i wiary w życie nowe

Kolejna łza spływa po serca mojego policzku,
Otuchy słowami próbujesz otrzeć słony ból.
Nie mogę cię dojrzeć, lecz jesteś w pobliżu,
Bo czuję, jak swoim ciepłem roztapiasz lód

Witam cię znowu, mój Mały Książę,
Przybywasz zapewne z krainy marzeń.
Czy prawdziwych przyjaciół pragniesz znaleźć ciągle?
Czy bratnich ci serc poszukujesz nadal?

Nad głową blade niebo
Takie puste i zimne,
Wokół smutne drogi
Tętnią krwawym rytmem

Złociste oko księżyca
Rozświetla mrok dookoła.
Ja nie wiem, czy on mnie zachwyca,
Czy może przeraża zgoła

Wygrany wspaniale
Pokoju brzask
Z szarych wciąż ludzi
Historia kpi

Siadam, by list do ciebie kolejny napisać.
Ze słów pragnę utkać jedwabną sukienkę
I podarować jak kwiat, który dany do ręki
Natychmiast w dłoni twojej zacznie zakwitać

Cóż to przysłania mi dal horyzontu?
To góry strzeliste, granitem twarde.
Są niby wojsko ponure i harde,
Co niszczy każdego, kto stanie frontem

Ach, witam cię Książę, w mej bajce serdecznie.
Jak miło zobaczyć cię całym i zdrowym.
Przyszedłeś zobaczyć jak żyję zapewne
I sprawdzić, czy spełniam twój rozkaż surowy

Marzenia –
Dość dziwny to na życie sposób
I jeszcze nadzieja,
Sącząca się wolno z wciąż wilgotnych oczu

Szliśmy parkową aleją, tak sobą zauroczeni –
Objęci, młodzi, radośni, ufni, szczęśliwi, wtuleni.
A miłość wyszła naprzeciw, na dłoni serce nam niosła,
Byliśmy zbyt zapatrzeni, by dostrzec ją – więc sama gdzieś poszła